χαμένοι στα αδιέξοδα....και η ελπίδα......

Οι μέρες της αδιοριστίας μας είναι μετρημένες…και είναι πολλές!

6.888;διορισμοί αποφασίστηκαν για όλες τις παιδαγωγικές ειδικότητες μέσω του τελευταίου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. 6888 διορισμοί εκπαιδευτικών για τα επόμενα δύο χρόνια για όλα τα σχολεία της Ελλάδας.6.888 διορισμοί, όταν τα επίσημα κενά ξεπερνούν τα 10.000, χωρίς φυσικά να υπολογίζεται το γεγονός ότι ο αριθμός των μαθητών θα πρέπει να μην ξεπερνά τους είκοσι ανά τάξη, ότι ένας καθηγητής, ίσως, δεν μπορεί να είναι σε τάξη όταν βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία, ότι δε θα πρέπει να καλύπτει ώρες σε διάφορα σχολεία, ότι πάγιες ανάγκες ενός σχολείου δεν πρέπει να καλύπτουν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι καθηγητές, αλλά μόνιμα διορισμένοι εκπαιδευτικοί.
Χιλιάδες αποφοίτων με καθηγητική εργασιακή προοπτική ζουν στην ανεργία ή την εργασιακή περιπλάνηση τη στιγμή που κάθε χρόνο χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες εξαιτίας της πολιτική της αδιοριστίας που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις. Απόφοιτοι καθηγητικών σχολών που ως επί το πλείστον δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα για το βασικό μισθό ή στην καλύτερη απασχολούνται στα φροντιστήρια με πενιχρούς μισθούς, ενώ οι τυχεροί-άτυχοι εργάζονται στο δημόσιο σχολείο ως ωρομίσθιοι με περίπου 7ευρώ(!!!) την ώρα και το φόβο ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να χάσουν και τις ελάχιστες αυτές ώρες, αν αποφασίσει ο διευθυντής ότι η πρόσθετη διδασκαλία σταματά γιατί δεν υπάρχουν αρκετά παιδιά.
Και επειδή δεν υπάρχει παρθενογένεση, θα πρέπει κανείς να εξετάσει το πώς δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση. Στην εποχή της επετηρίδας το κράτος -κάτω από την πίεση του συλλογικού κεκτημένου για μόνιμο διορισμό στο δημόσιο σχολείο- έκανε προσλήψεις ανάλογα με τη χρονιά λήψης πτυχίου. Πράγματι, η επετηρίδα κάποια στιγμή άρχισε να μπλοκάρει. Όμως, γι’ αυτό δεν έφταιγε κυρίως η αύξηση των αποφοίτων, όπως μας έλεγαν, καθώς τα κενά στα σχολεία διαρκώς μεγάλωναν. Η ελλιπής χρηματοδότηση, η απροθυμία ύπαρξης εργαζομένων με πλήρη μισθολογικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ένα σχέδιο λειτουργίας του δημόσιου σχολείου στη βάση της ανταποδοτικότητας οδήγησαν στην πολιτική αδιοριστίας και στο τεχνητό μπλοκάρισμα της επετηρίδας. Για την επίλυση αυτής της «αδιέξοδης» κατάστασης, που το Υπουργείο είχε επιλέξει να δημιουργήσει, το 1998 επιβλήθηκε η κατάργηση της επετηρίδας και η εφαρμογή του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Με την επιλογή αυτή το κράτος παραιτήθηκε από την υποχρέωσή του να εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά στους αποφοίτους των καθηγητικών σχολών και μετακύλησε την ευθύνη στον καθένα μας ξεχωριστά. Στην πραγματικότητα το κράτος παραιτήθηκε από την υποχρέωσή του να φροντίζει ώστε όλα τα σχολεία και όλοι οι μαθητές να μπορούν να έχουν καθηγητές από την αρχή της σχολικής χρονιάς και να μη μοιράζονται σε προνομιούχους και μη. Τα κριτήρια διορισμού ανέλαβε το «ανεξάρτητο» ΑΣΕΠ , ενώ το ΥΠΕΠΘ κράτησε το συμβουλευτικό ρόλο για τον αριθμό θέσεων. Με άλλα λόγια, μας είπαν ότι τα χρόνια στο πανεπιστήμιο και το πτυχίο μας δε φτάνουν για να οριζόμαστε εκπαιδευτικοί. Αμφισβητήθηκε η έννοια και η αξία του πτυχίου μας και για άλλη μια φορά, καλούμαστε να δώσουμε εξετάσεις για να αποδείξουμε αυτό που οι ίδιοι πιστοποίησαν όταν αποφοιτήσαμε. Και για να οριστούμε καθηγητές εξεταζόμαστε σε μια υπέρογκη και ασαφή ύλη, πράγμα που αναιρεί όλη τη λειτουργία του πανεπιστημίου, σε θέματα πολλαπλής επιλογής, στο μάθημα της διδακτικής του οποίου η υποκειμενικότητα φαίνεται και από το γεγονός ότι ούτε το υπουργείο δεν ανακοινώνει σωστές απαντήσεις στα θέματα.
Επιπλέον, η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων χρόνων προχώρησε και σε μια ακόμα μελετημένη κίνηση. Την επέκταση νέων μορφών ελαστικής εργασίας, όπως οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι, προκειμένου από τη μια να δίνει την πλαστή εντύπωση ότι προσφέρει θέσεις εργασίας και από την άλλη να κρατά τον κόσμο της εκπαίδευσης διασπασμένο με το να ορίζει διαφορετικά και επιφανειακά ανταγωνιστικά συμφέροντα για την κάθε κατηγορία εκπαιδευτικού. ΑΣΕΠίτες, κατηγορία του 40%, τρίτεκνοι, πολύτεκνοι και τρανταμηνίτες αποδεικνύουν το δόγμα του διαίρει και βασίλευε.
Οι αλλαγές στην εκπαίδευση και στον τρόπο διορισμού είναι πολλές και υπόγειες, αφού η δημιουργία των πινάκων διορισμού, η κατάταξη τους, η μοριοδότηση προσόντων γίνονται σε ένα πλαίσιο μυστικοπάθειας και συγκάλυψης.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι ψίθυροι έγιναν φωνή και ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ έκανε δηλώσεις για την «προαιρετική» εφαρμογή του test δεξιοτήτων και για τους εκπαιδευτικούς. Φτάσαμε να πιστεύουμε ότι για να διοριστούμε στο δημόσιο σχολείο θα εξασκούμαστε στα… σταυρόλεξα!!! Οδηγούμαστε, λοιπόν, σε μια κατάσταση όπου το πτυχίο είναι άλλο ένα ακόμα προσόν που δεν κατοχυρώνει κανένα εργασιακό δικαίωμα απλώς θα συνυπολογίζεται μαζί με τα διάφορα χαρτιά που θα έχει κανείς καταφέρει να μαζέψει και τα μόρια. Και φυσικά, ένα σύστημα πρόσληψης το οποίο δε διεξάγεται για όλους, δεν υπόκειται επί της ουσίας σε κάποιον έλεγχο, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να είναι και αδιάβλητο.
Στην κατάσταση αυτή ο κόσμος της αδιοριστίας δεν μπορεί να μείνει άλλο αμέτοχος και απλός θεατής. Υπάρχει η αναγκαιότητα συνεύρεσης και συμπόρευσής μας στη βάση των κοινών υλικών μας συμφερόντων. Δεν είναι δυνατό να μένουμε αμέτοχοι σε μια διαδικασία που αφορά το μέλλον μας. Δεν είναι δυνατό να είμαστε απλοί αναγνώστες υπουργικών αποφάσεων που καθορίζουν την επαγγελματική μας προοπτική. Είναι επιτακτική ανάγκη η συνεύρεσή μας και η συσπείρωσή μας γύρω από κοινά αιτήματα και κοινούς σκοπούς, η δημιουργία μιας συλλογικότητας μέσω της οποίοας θα αποτυπώνεται η δική μας άποψη, η δική μας φωνή.
Όλοι μαζί πρέπει να διεκδικήσουμε μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο με μόνη προϋπόθεση το έτος λήψης πτυχίου. Θέλουμε δεκατετράχρονη (συμπεριλαμβάνονται και τα δύο χρόνια προσχολικής αγωγής) υποχρεωτική, δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, τη μείωση των μαθητών ανά τάξη και τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης των εκπαιδευτικών.
Ως πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν νίκες τις οποίες άμεσα μπορούμε και πρέπει να πετύχουμε. Απαιτούμε την κατάργηση της ελαστικής εργασία, ιδίως του θεσμού των ωρομισθίων που οδήγησε και θα οδηγεί τον κόσμο στην κατάσταση πολιτικής ομηρίας. Όσο αυτός διατηρείται ζητάμε έναν ενιαίο πίνακα διορισμού για όλους, χωρίς ρουσφετολογικά παραθυράκια προϋπηρεσίας. Να αρνηθούμε οποιοδήποτε φίλτρο μεταξύ ΑΣΕΠ και διορισμού. Όχι στο test δεξιοτήτων και το φάκελο προσόντων. Απαιτούμε την έγκυρη και έγκαιρη ανακοίνωση της προκήρυξης και της ύλης των εξετάσεων, μιας ύλης που θα είναι συγκεκριμένη και μέσα από τα σχολικά βιβλία και τα αναλυτικά προγράμματα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ζητάμε τη διαφάνεια στον τρόπο διόρθωσης των γραπτών μας, την ανακοίνωση των κριτηρίων διόρθωσης και της επιλογής των σωστών απαντήσεων σε όλα τα εξεταζόμενα μαθήματα (και στην ειδική διδακτική), το δικαίωμα να βλέπουμε τα γραπτά μας. Να καταδείξουμε την αναποτελεσματικότητα του ΑΣΕΠ, να μην επιτρέψουμε καμιά αλλαγή των Π.Ε, καμία διάσπαση των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Χρόνια τώρα το ΥΠΕΠΘ προσπαθεί να σπάσει την κοινή εργασιακή μας προοπτική, τη συλλογική εργασιακή μας συνείδηση. Στην προοπτική εξατομίκευσης της εργασίας, του φακέλου προσόντων και της ατομικής διαπραγμάτευσης απαντάμε με τη συλλογική προοπτική, την ενιαιότητα συμφερόντων και επαγγελματικών δικαιωμάτων, τη συλλογική διεκδίκηση. Όλοι μαζί, σωματεία μόνιμων εκπαιδευτικών, φοιτητικοί σύλλογοι, σύλλογοι μαθητών και γονιών, αδιόριστοι θα διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν.

Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς την Παρασκευή 13/7 σε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τα γραφεία του ΑΣΕΠ (Πουλίου 6;, Αμπελόκηποι, κοντά στο μετρό) στις 11.30π.μ.
Θα ακολουθήσει ανοιχτή συνέλευση στο Πολυτεχνείο, στις 2.00μ.μ, για τη συγκρότηση του Συλλόγου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών.


Πρωτοβουλία για τη δημιουργία
Συλλόγου Αδιόριστων Εκπαιδευτικών
(http://syllogosadioristwnekpaideytikwn.blogspot.com/)