Σάββατο 21 Ιουλίου 2007

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑΣ ΩΣ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. !!!!!!!!

Και να’ μαι λοιπόν, αισίως πια, στην τέταρτη και βάλε δεκαετία της ζωής μου. Με βρίσκει το ξημέρωμα, στην ίδια αυταπάτη, της ίδιας μονότονης μέρας, με ποικίλους εκκωφαντικούς τόνους…
Στο ίδιο έργο θεατής, να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις εκείνη την προκήρυξη, εκείνης της σχολής της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. -όπως κάθε χρόνο για δέκα σχεδόν χρόνια που σε απορρίπτουν- μήπως έχουν κάνει λάθος, δεν μπορεί είναι απίστευτο.
Στην φετινή προκήρυξη λοιπόν της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., αποσύρουν την εκπαιδευτική προϋπηρεσία ως κριτήριο επιλογής, θεωρώντας τα μεταπτυχιακά και τις γλώσσες, τα μόνα μέσα εισαγωγής σ’ αυτήν και κατ’ επέκταση και ουσιαστικά στο μόνιμο διορισμό.
Σου πετούν δηλαδή στα μούτρα και στα σκουπίδια, ότι αξιολογότερο και αντικειμενικότερο έχει να επιδείξει το ανθρώπινο κεφάλαιο, προσόν που έχεις αποκτήσει μέσα από απίστευτες ταλαιπωρίες, με 5-10 ώρες Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, στα κατσάβραχα, σε καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας, ανασφάλειας, ομηρίας και ανεργίας.
Αλήθεια, ποια λογική και ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν πάλι όλοι αυτοί, οι ανέκαθεν φωστήρες του έθνους; Που κατασκευάζουν νόμους με τη σέσουλα μόνο και μόνο για να τους παραβαίνουν, σ’ έναν τόπο, όπου η «θεσμοποιημένη παρανομία», αυτοπροτείνεται ως νομιμότητα; Νέες διατάξεις, καινούργιοι νόμοι κατά παρέκκλιση και κατ’ εξαίρεση, νέες προκηρύξεις, υπουργικές αποφάσεις κ.λ.π. κ.λ.π… χωρίς ποτέ ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας, μέριμνας και αλληλεγγύης, για τον άνθρωπο-πολίτη και τις πραγματικές του ανάγκες.
Και τώρα εσύ με το πτυχίο του ’90, ως Οικονομολόγος, να σου ζητούν μεταπτυχιακά, γλώσσες, πιστοποιήσεις -για την εισαγωγή στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.- που τότε τη λέξη μάστερ, η πλειονότητα μας, την αναζητούσαμε στο λεξικό, χωρίς η κοινωνία και η αγορά εργασίας με τις διαφορετικές της ανάγκες τότε, να τα απαιτεί. Τότε που πρώτο μας μέλημα, ήταν πώς θα τελειώσουμε το πανεπιστήμιο και να πάρουμε γρηγορότερα το πτυχίο, απαλλάσσοντας την οικογένεια από το οικονομικό βάρος των σπουδών.
Πώς λοιπόν, στην ίδια αρένα, να διεκδικείς δίνοντας κάθε φορά αυτόν τον άνισο αγώνα, για έναν ευτελή και αστείο αριθμό θέσεων στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., ως ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ μόνιμου διορισμού;
Για πια λοιπόν ισότητα ευκαιριών και δίκαιης μεταχείρισης μιλάμε, για ποια ισονομία και ισοπολιτεία που προτάσσει το σύνταγμα, όταν καταργούν το ουσιαστικό προσόν, του ανθρώπινου κεφαλαίου, εμποδίζοντας το, στην απόκτηση και του τυπικού; Πως θα αποκτηθεί το πτυχίο της Α.Σ.ΠAΙ.Τ.Ε. όταν σου καταργούν το ουσιαστικότερο σου προσόν -προϋπηρεσία- ως κριτήριο εισαγωγής σε αυτήν.
Και έτσι πάντοτε, στο ίδιο κυνήγι του ίδιου ονείρου, αυτού που είχες πλάσει, τότε στα 10 σου, στα 20, στα 30… το ίδιο και απαράλλαχτο και σήμερα: να διδάξεις…
Και κάθε φορά, που είσαι τόσο κοντά να το αγγίξεις, να το κάνεις πραγματικότητα -με την ίδια λαχτάρα, όπως τότε πριν από δέκα σχεδόν χρόνια, που ξεκινούσες την ωρομισθία και την αναπλήρωση, με την ίδια πίστη, φλόγα και πάθος έπαιρνες τα βουνά και τα κατσάβραχα και τους λησμονημένους ξερόβραχους, με το καραβάκι της γραμμής, με φουρτούνες, χιόνια και κρύα: Βολισσός, Καρδάμυλα, Οινούσσες, Καλαμωτή- και κάθε φορά λοιπόν και μια κλωτσιά και δέκα βήματα πίσω, γιατί σου βγαίνουν μπροστά, οι έχοντες το πτυχίο της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., χωρίς καμία ουσιαστική επαφή με το αντικείμενο. Στους οικονομολόγους όπως και σε άλλους κλάδους οι κάτοχοι του πτυχίου Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. προηγούνται στους πίνακες διορισμών, μονίμων και αναπληρωτών , έχοντας έστω και ΜΙΑ διδακτική ώρα προϋπηρεσίας απ’ αυτούς που έχουν δέκα χρόνια ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές χωρίς όμως πτυχίο Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.
Δέκα χρόνια όμως εσύ να παλεύεις για το πάθος και την τρέλα σου, για τις πύλες του ελληνισμού που πρέπει να παραμείνουν ανοικτές, για τα παιδιά εκεί, του κατώτερου θεού, ως ένας άλλος ανόητος, ρομαντικός και γραφικός βλάξ…
Και έτσι βόλευες πάντοτε τους βολεμένους και εξυπηρετούσες «το σύστημα», όταν βουτηγμένο στην υποκρισία και τον φαρισαϊσμό του, στην αλαζονεία, την αδιαφορία και την αυθαιρεσία, δεν σου απαιτούσε εκείνη την περίφημη παιδαγωγική κατάρτιση, αυτήν δηλαδή που αποκτιέται, μέσα σε έναν χρόνο από εκείνη τη σχολή, την ΠΑΤΕΣ-Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. πρώην ΣΕΛΕΤΕ…. Ναι βέβαια, όταν είσαι ωρομίσθιος επί δέκα χρόνια, έχεις τα προσόντα. Για την μονιμότητα κύριε, θα περιμένετε χρόνια πολλά ακόμα, ίσως και ποτέ χωρίς το παιδαγωγικό της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε. Τι να πεις…
Και κάθε χρόνο στο ίδιο κυνηγητό. Να τρέχεις μια ζωή, να μαζεύεις την χαρτούρα, τους τίτλους, την προϋπηρεσία ετών, τις αποδείξεις, τις αιτήσεις όλα για την εισαγωγή στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε και κάθε χρόνο να βιώνεις την απόρριψη, την παράνοια και τον παραλογισμό˙ όλοι και όλα στο βωμό της καθημερινής τρέλας, της κατανάλωσης εντυπώσεων, καταγγελιών, ενστάσεων, ένας ιερός μύλος και ανίερος πόλεμος, που στη γενίκευση του λειτουργεί φασιστικά και καταλήγει να στρέφονται όλοι εναντίον όλων και να κρύβονται οι πραγματικοί ένοχοι, οι εξωνημένοι και οι επίορκοι.
Αλλά πώς να αξιολογείσαι δίκαια και να ανταγωνίζεσαι ισότιμα, ξεκινώντας από την ίδια πάντοτε αφετηρία, με τα ίδια πάντοτε κριτήρια επιλογής, μαζί με όλους αυτούς τους σύγχρονους 24χρονους, με τα λαμπρά πτυχία;
Πόσο δύσκολο λοιπόν, είναι να υπάρξει μία στοιχειώδης κοινωνική ευαισθησία, δικαιοσύνη και μέριμνα για τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών στο σύνολο της και όχι για ομάδες και συντεχνίες συμφερόντων;
Απαιτούμε λοιπόν, τη μέριμνα της πολιτείας, για μας τους «παλιούς», να σταματήσει επιτέλους αυτός ο εμπαιγμός και η απαξίωση μας, η ομηρία και η ανασφάλεια, όπου χωρίς αυτόν τον οπλισμό, (μεταπτυχιακά, γλώσσες, πιστοποι-ήσεις) είναι αδύνατη η εισαγωγή μας στην Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε κι η κατοχύρωση του μόνιμου διορισμού. Ζητάμε λοιπόν, από την πολιτεία, την «ειδική ρύθμιση», τον νόμο «κατ’ εξαίρεση», για αυτήν την περίφημη εισαγωγή μας στην Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ., βάσει πολλαπλής μοριοδότησης της προϋπηρεσίας και παλαιότητας πτυχίου ή την εξαίρεση από την υποχρέωση εισαγωγής στην Α.Σ.ΠΑΙ.ΤΕ., όσων έχουν προϋπηρεσία επί σειρά ετών, ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές. (Η επιμόρφωση μπορεί να γίνει μετά το μόνιμο διορισμό).
Όμως χρειάζεται επιτέλους αφύπνιση και διαφωτιστικός αγώνας.
Έτσι αποφάσισα να βγω και εγώ λίγο από το καβούκι μου, να γράψω, να φωνάξω, να βγάλω την οργή μου. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε όλοι.
Μπορεί τη φωνή μας, να την πάρει ο αέρας και να τη διαλύσει, το πιο πιθανό να σε «γράψουν» και πάλι κανονικά. Μπορεί όμως, ποιος ξέρει, όλο και κάποια χορδή κοινωνικής ευαισθησίας μπορεί να αγγίξει.
Για μένα, έστω και ένας άνθρωπος οποιοσδήποτε, ένας συνάδελφος, να έρθει σε επαφή μαζί μου, έστω κάποιος να μου απαντήσει απλά, θα είναι μία μεγαλειώδης νίκη, απέναντι στις επώδυνες προσωπικές μου ήττες.
Αλλιώς, μπορεί, «αναπάντητες κλήσεις» να ακούμε παντού, όμως για τα αναπάντητα όνειρα, θα περιμένουμε ακόμη…




Κυδώνης Γιώργος,
Οικονομολόγος – Εκπαιδευτικός
Τηλ.:6947440534
e-mail:giorgoskydonis@hotmail.com

Σάββατο 14 Ιουλίου 2007

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΕΠ....''ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ''.....

Συνάδελφοι,
Εχτές πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία του ΑΣΕΠ στην Πουλίου.Συγκεντρωθήκαμε γύρω στα 15 άτομα,και νομίζω ότι εν μέσω καλοκαιριού δεν ήταν και απελπιστικός ο αριθμός,όπως αρχικά θεώρησαν κάποιοι συνάδελφοι.Αφοπλιστική ήταν ομως η παρούσια της αστυνομίας,που όπως γνωρίζουμε,''κατοικοεδρεύει'' στην γειτονιά....μας περίμεναν στωικά μερικοί ζητάδες,λίγοι ασφαλίτες και κάποιος βαθμοφόρος,εξοπλισμένοι για παν ενδεχόμενο....γιατί θα σκέφτηκαν,και πολύ λογικά οι άνθρωποι,ότι η αγανάκτηση και η απελπισία των αδιορίστων είναι όπλο μαζικής καταστροφής....
Μετά από συζήτηση με τον θυρωρό και αφού υποσχεθήκαμε ότι θα ήμασταν ήσυχα παιδιά,μας έδωσαν τη δυνατότητα να συναντηθούμε με την κ.Μήτσιου,υπεύθυνη επί του θέματος και έμπιστη του κουΒέη.Φυσικά μας ακολούθησε μέχρι και το γραφείο της(μέσα),άνθρωπος της ασφάλειας....
Παρουσία του έγινε μια μικρή συζήτηση και τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με το τεστ δεξιότητων,τις παρατυπίες στους πίνακες επιτυχόντων,την καθυστέρηση των αποτελεσμάτων των φιλολόγων και τα σχέδια για τον επόμενο ΑΣΕΠ.
Σχετικά με το τεστ δεξιοτήτων μας απάντησαν ότι φυσικά και δεν ισχύει για εμάς και μάλιστα όταν επικαλεστήκαμε δηλώσεις του ίδιου του κουΒέη,η κ.Μήτσιου αντέδρασε σα να είδε κεραυνό εν αιθρία...μα τι λέτε???είπε...δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι τετοιο και μάλιστα πρέπει να αλλάξει ο νόμος για να ισχύσει και για εσάς....άρα συμπληρώσαμε αν κάποια κυβέρνηση θελήσει να αλλάξει το νόμο θα ισχύει...αυτό είναι θέμα πολιτικής βούλησης συμπλήρωσε....
Ως αναφορά μα τις παρατυπίες στους πίνακες δεν βγήκε άκρη γιάτι μετά απο σχετική ερώτηση μείναμε εμβρόντητοι αφού η κ.Μήτσιου μας είπε ότι ελέγχονται μόνο οι διοριστέοι...δηλ.συνάδελφοι χωρίς κανένα φόβο,ας δηλώσουμε όλοι μεγαλύτερες βαθμολογιες του πτυχίου μας και την επόμενη φορά δεν θα μας ελέγξει κανείς.... όποιο αποτέλεσμα και αν έχει αυτό μελλοντικά....
Σχετικά με την καθυστέρηση στα αποτελέσματα των φιλολόγων μετά από ερώτησή μου,πήρα την μεγαλοπρεπή και ειρωνική απάντηση ''μα καλά,εσείς νομίζετε ότι έχουν καθυστερήσει?κάνουμε το παν για να ανακοινωθούν στο τέλος της επόμενης εβδομάδας....''αυτό λοιπόν δεν ειναι και ιδιαίτερα σαφές απ'ό'τι καταλαβαίνετε συνάδελφοι μου...
Και τέλος σχετικά με τον επόμενο ΑΣΕΠ οι απάντησεις ήταν πάλι συγκεχυμένες και αόριστες...και ακομη σχετικά με την διόρθωση των γραπτών ενημερωθήκαμε ότι γίνεται από μέλη ΔΕΠ,δηλαδή καθηγητές πανεπιστημίου και διδακτορικούς καθώς και μεταπτυχιάκους φοιτητές παρακαλώ....και μάλιστα η οδηγία διόρθωσης εναπόκειται από ένα σημείο και μετά στην προσωπική και υποκειμενική κρίση του διορθωτή,γιατί δεν μπορούμε να υπαγορεύσουμε σε έναν καθηγητή πανεπιστημίου τον τρόπο διόρθωσης βεβαίως,βεβαίως...όπως μας είπε η κ.Μήτσιου!τί να πεις σε μια ''αυθεντία'' τέτοιου μεγέθους ???συμπληρώνω εγω...άλλωστε μπορούμε πλέον με μια απλή αίτηση να δούμε το γραπτό μας,
αλλά η βαθμολογία δεν ακυρώνεται ούτε με απόφαση δικαστηρίου,όπως μας είπαν!όλα και όλα συνάδελφοι...μην τα θέλουμε και μονά ζυγά δικα μας....
Μετά από αυτή τη συνάντηση ακολούθησε συνέλευση στο πολυτέχνειο σχετικά με το καταστατικό του συλλόγου,την ύπαρξη κειμένων προς τον ΑΣΕΠ,και τον όρισμό του νέου μας ραντεβού απο Σεπτέμβρη.Για όλα αυτά βέβαια θα υπάρξει ηλεκτρονική ενημέρωση στους συναδέλφους που υπάρχει η ηλεκτρονική τους διεύθυνση.
Τα συμπεράσματα δικά σας και καλή μας συνέχεια!!!

Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

ΑΣΕΠ - ΑΝΕΡΓΙΑ – ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ : από το ατομικό άγχος στη συλλογική διεκδίκηση!

!

10 σχεδόν χρόνια από την πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς και έχει ήδη διαμορφωθεί μια νέα επετηρίδα στην οποία συνωθούνται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Μια νέα επετηρίδα στην οποία πλέον δεν εγγράφεται κανείς περιμένοντας το διορισμό του, αλλά για να πάρει τη σειρά του στην τεράστια ουρά αναμονής την οποία διαμορφώνει κάθε δυο χρόνια ένα απάνθρωπο εμπόριο ελπίδας. Ένα εμπόριο ελπίδας που απευθύνεται σε ένα σύνολο ανθρώπων τόσο ανομοιογενές και ταυτόχρονα με τόσα κοινά…
Τόσο ανομοιογενές γιατί μετά το πτυχίο διαχέεται σε κάθε πιθανή εναλλακτική οδό : από τα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα στα ιδιωτικά και τις δουλειές του ποδαριού και από την αναπλήρωση και την ωρομισθία στην αγωνιώδη προσπάθεια συλλογής τυπικών προσόντων.
Με τόσα κοινά γιατί όλος αυτός ο κόσμος, όλες εμείς οι χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί έχουμε μια κοινή προσδοκία: την εργασιακή μας αποκατάσταση με όρους ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε ένα δημόσιο σχολείο. Με τόσα κοινά γιατί για τη συντριπτική πλειονότητά μας αυτή η προσδοκία περνά μέσα από το φίλτρο μιας εξεταστικής διαδικασίας για την οποία τα λόγια περισσεύουν και τα βλέμματα των –έστω και μία φορά διαγωνισθέντων - φλυαρούν…
Οι όροι του παιχνιδιού γνωστοί σε όλους μας :
Διασπορά ψευδών ειδήσεων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση για την ημερομηνία διεξαγωγής και τελική ανακοίνωσή της με κινήσεις ματ την τελευταία στιγμή, ύλες του στιλ η γη, το σύμπαν και τα πάντα, θέματα διαγαλαξιακού τύπου και φυσικά –το κυριότερο- θέσεις διοριστέων με το σταγονόμετρο.
Και η λίστα του παραλογισμού δεν έχει τελειωμό… Και αυτό γιατί οι όροι του διαγωνισμού δεν αφορούν αφηρημένα ένα επίπεδο οργάνωσης, αλλά δημιουργούν μικρά ανθρώπινα δράματα με συναδέλφους να αναγκάζονται να παραιτηθούν από τη δουλειά τους για να προετοιμαστούν με καλύτερους όρους, να ωθούνται στα όρια της φυσικής εξάντλησης, να απαξιώνεται η επιστημονική επάρκεια με κόπο, χρόνο και χρήμα κατακτημένη, να … να… να…
Όμως όλα αυτά δεν αρκεί να μένουν σε ένα επίπεδο διαπιστώσεων. Εδώ και καιρό συνάδελφοι από όλη την Ελλάδα προβληματίζονται, κινούνται, ψάχνουν μια διέξοδο από αυτή την κατάσταση. Δεν είναι μόνο τα διάφορα forum που ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια στο ίντερνετ προσπαθώντας να υποκαταστήσουν το πραγματικό έλλειμμα διαλόγου ενός κόσμου που έχει τις ίδιες ανησυχίες, προβλήματα και προβληματισμούς. Δεν είναι μόνο οι κινήσεις επανασυγκρότησης Συλλόγων Αδιόριστων Εκπαιδευτικών διάφορων κλάδων (π.χ. Φιλολόγων) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ούτε αρκούν από μόνες τους οι ελπιδοφόρες προσπάθειες ανασύστασης της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών στην Αθήνα. Η κίνηση αυτή πρέπει και μπορεί να πλαισιωθεί από Συλλόγους Αδιόριστων Εκπαιδευτικών σε κάθε πόλη για να μπορέσει να εκφραστεί όλος αυτός ο κόσμος της αδιοριστίας και να οργανώσουμε αποτελεσματικά τη δράση μας για μια άλλη κατάσταση ως προς την εργασιακή μας προοπτική.
Σε αυτή την κατεύθυνση, παίρνουμε την πρωτοβουλία και στο Ρέθυμνο, ένας κόσμος που βιώνουμε αυτή την κατάσταση και δεν αντέχουμε άλλο να μένουμε στο επίπεδο της «κατ’ οίκον κριτικής», να καλέσουμε από κοινού με όποιον / -α βρίσκεται στην ίδια μοίρα με μας σε συγκρότηση Συλλόγου Αδιορίστων Εκπαιδευτικών στο Ρέθυμνο για να συντονίσουμε τη δράση καταρχήν σε τοπικό επίπεδο και προοπτικά σε πανελλαδικό επίπεδο για να διεκδικήσουμε σεβασμό στους κόπους μιας ζωής και το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια!
Ας βρεθούμε για να συζητήσουμε ποια συνεκτικά και υλοποιήσιμα αιτήματα μπορούν να εκφράσουν τους προβληματισμούς και τις ανάγκες μας. Σας καλούμε σε μια πρώτη συνάντηση
στο 2ο Δημοτικό σχολείο (πάνω στην Κουντουριώτου, ανάμεσα σε ΟΤΕ και Δημαρχείο) την Παρασκευή 8 Ιουνίου, στις 19.30.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ-PE8YMNO

Διαγωνισμός εκπαιδευτικών ΑΣΕΠ: Η γκιλοτίνα στήνεται κάθε δύο χρόνια

Όσοι δώσαμε πριν λίγες μέρες στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς ταλαιπωρηθήκαμε, και για κάποιους ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία. Όλοι έχουμε φίλους ή έχουμε ακούσει ιστορίες για ανθρώπους που κατέρρευσαν προσπαθώντας να βγάλουν την ύλη, να συνδυάσουν δουλειά και εντατικό διάβασμα, ή απλά πιέστηκαν πολύ ψυχολογικά. Προσφέρει τουλάχιστον τίποτα αυτός ο πανάκριβος διαγωνισμός; Έχει λόγο ύπαρξης;
Το 1998 το βασικό επιχείρημα για την κατάργηση της επετηρίδας ήταν ότι είναι αναξιοκρατική, ενώ ο διαγωνισμός των εκπαιδευτικών θα προωθήσει την αξιοκρατία. Η επιτυχία στον ΑΣΕΠ σημαίνει ότι είναι κανείς άξιος εκπαιδευτικός, πιο άξιος απ’ όσους απέτυχαν; Όσοι είμασταν το 1998 αντίθετοι στην κατάργηση της επετηρίδας είχαμε καταθέσει πλήθος επιχειρημάτων για το ότι ένας διαγωνισμός δεν είναι ικανός να κρίνει κάτι τέτοιο. Σήμερα, μετά και τον πέμπτο διαγωνισμό, μπορούμε και οφείλουμε να κάνουμε πια μιαν αποτίμηση του ΑΣΕΠ, και μια κριτική που να είναι συγκεκριμένη.

Παπαγαλία
Η δικιά μας εμπειρία, ως φιλόλογων, είναι ότι ο ΑΣΕΠ μας αξιολογεί για πράγματα που δεν έχουν πολλή σχέση ούτε με την επιστημονική μας επάρκεια ούτε με τις παιδαγωγικές μας ικανότητες. Ας δούμε τα θέματα των φετινών εξετάσεων: δεν καταλαβαίνουμε γιατί είναι καλύτερος φιλόλογος αυτός που ξέρει «Σε ποιο έργο του Βιζυηνού είναι ήρωας ο Πασχάλης», από ποιον συγγραφέα «δανείζεται ο Καβάφης την φράση Che fece… il gran rifiuto», ποιος έγραψε την ποιητική συλλογή Σατιρικά Γυμνάσματα, ποιοι έστησαν μνημείο των πεσόντων στη Χαιρώνεια, σε ποιανής πόλης τον καθεδρικό ναό κηρύχτηκε για τελευταία φορά η ένωση των εκκλησιών, ποιοι κατείχαν τη Θεσσαλονίκη το 1430 πριν πέσει στους Τούρκους. Πρόκειται πραγματικά για μνημεία της άχρηστης γνώσης που αναγκαστήκαμε να αποστηθίσουμε, κατάλληλης για παπαγάλους –και μάλιστα 15χρονους παπαγάλους και όχι για την κουρασμένη μνήμη τριαντάρηδων και βάλε. Οι πληροφορίες που υπάρχουν πχ για τη λογοτεχνία είναι άπειρες, και είναι αδύνατο να τις ξέρει κανείς όλες: το θέμα είναι να ξέρεις να τις ψάξεις ως επιστήμονας, και ως εκπαιδευτικός να μάθεις τους μαθητές να κάνουν το ίδιο.
Η ύλη έτσι κι αλλιώς ήταν τεράστια, αλλά κι αυτή δεν θεωρήθηκε επαρκής από τους εξεταστές: αποφάσισαν ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε απέξω όλη την ελληνική ποίηση. Μας ζητήθηκε να προσδιορίσουμε από 4 στίχους ποιος είναι του Ελύτη: ακόμα κι αν ήταν εύκολο, ήταν όμως εκτός ύλης...

Υποκρισία
Αν τα βάλουμε κάτω, ο διαγωνισμός αυτός είναι εντελώς υποκριτικός. Ας δούμε κάποια παραδείγματα από τα παιδαγωγικά που δώσαμε. Στην προκήρυξη του διαγωνισμού ζητούνταν «εναλλακτικές» παιδαγωγικές θεωρίες/μέθοδοι, που κατά κανόνα βασίζονται στη συνεργασία (όπως η ομαδοσυνεργατική, όπου δεν πρέπει να βάζουμε τις ομάδες να ανταγωνίζονται η μία την άλλη) . τι άλλο όμως κάνει ο διαγωνισμός από το να βάζει τους υποψήφιους να ανταγωνίζονται μεταξύ τους; Και τι αξίες τους καλλιεργεί έτσι; Δεν θα τις εφαρμόσουν μετά στο σχολείο;
Μια από τις ερωτήσεις που έπεσαν αναφερόταν στην ανάγκη να μαθαίνουμε στα παιδιά να επιλέγουν τις πιο χρήσιμες γνώσεις απ’ αυτές που κυκλοφορούν, σ’ έναν κόσμο με όλο και περισσότερες διαθέσιμες πληροφορίες κλπ . όμως μας αναγκάζουν να αποστηθίζουμε πράγματα εντελώς άχρηστα, πληροφορίες που όταν παραστεί ανάγκη μπορεί κανείς να εντοπίσει πολύ εύκολα.
Μας έβαλαν ερωτήσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουμε κρούσματα ρατσισμού στην τάξη και πώς θα λάβουμε υπόψη στο μάθημα την παρουσία μεταναστόπουλων που δεν γνωρίζουν καλά τα ελληνικά . όλοι μας όμως διαβάσαμε για τον διαγωνισμό σχολικό βιβλίο ιστορίας (ευτυχώς είναι επιλογής και δεν διδάσκεται συνήθως) που περίπου κηρύσσει το μίσος για άλλους βαλκανικούς λαούς.
Υποτίθεται ότι στο σχολείο θα πρέπει να εμφυσήσουμε στα παιδιά πνεύμα ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη –ή πάντως κάτι τέτοια διαβάζει κανείς σε παιδαγωγικές μελέτες και σε επίσημα κείμενα . όμως μας θέλουν δουλοπρεπείς, να δεχόμαστε τα πάντα (πχ μια τεράστια ύλη που διαρκώς αλλάζει και δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο θα εξεταστεί) και να σκύβουμε το κεφάλι. Φυσικά και στο σχολείο κάπως έτσι είναι τα πράγματα, οπότε από μια άποψη αυτοί που στήνουν τον ΑΣΕΠ είναι πιο ειλικρινείς...

Δεν μας σέβονται
Πιο σωστά: μας έχουν γραμμένους. Ο τρόπος με τον οποίο θα γίνει η εξέταση δεν ανακοινώνεται από πριν. Αλλιώς όμως διαβάζει κανείς αν πρόκειται να απαντήσει σε ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών και αλλιώς αν πρόκειται να αναπτύξει ένα θέμα. Βγήκε η Ελευθεροτυπία δυο βδομάδες πριν τις εξετάσεις και έγραψε ότι οι φιλόλογοι θα εξεταστούν σε ερωτήσεις ανάπτυξης μόνο, σπέρνοντας τον πανικό σε όλους μας που προετοιμαζόμασταν για ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών βάσει των θεμάτων του προηγούμενου διαγωνισμού. Τελικά αυτό δεν συνέβη, καλώς ή κακώς, το θέμα όμως είναι ότι πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα που να μας κατοχυρώνει ότι το διάβασμα που κάνουμε (σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, με μια συγκεκριμένη λογική) δεν θα πάει στράφι. Είμαστε κυριολεκτικά έρμαια της οποιασδήποτε απόφασης της τελευταίας στιγμής, τελικά: της οποιασδήποτε αυθαιρεσίας.
Για να μην αναφερθούμε στη μόνιμη αγωνία (ιδίως όσων δίνουν και ξαναδίνουν ΑΣΕΠ) του πότε ακριβώς θα γίνει ο διαγωνισμός, πότε θα ανακοινωθεί, αν η ύλη θα είναι η ίδια με του προηγούμενου κλπ (ειδικά για τους φιλόλογους η ύλη αλλάζει κάθε δύο χρόνια –φροντίζουν οι άνθρωποι μην τυχόν και πάθουμε αλτσχάιμερ).
Τέλος: πολλά λέγονται για τη διαφάνεια του διαγωνισμού . θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν είναι βάσιμα. Όμως γιατί να μην μπορούμε να δούμε τα γραπτά μας και τα λάθη μας όταν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα; Και γιατί κάποια μεγάλα φροντιστήρια της Αθήνας «πιάνουν» τα θέματα –ή τουλάχιστον μερικές από τις ερωτήσεις;
Ναι, για όποιον δεν το ξέρει, υπάρχουν και φροντιστήρια. Το κράτος με τον ΑΣΕΠ έφτιαξε δεύτερες Πανελλήνιες για τους απόφοιτους των καθηγητικών σχολών, και κάποιοι θησαυρίζουν από αυτό.

Έχουμε εξοργιστεί
Και μας έχει γίνει πια σαφές ότι ο ΑΣΕΠ δεν έχει καμιά σχέση με την αξιοσύνη του καθενός από μας, δεν είναι αυτό που βαθμολογεί . ότι χρησιμεύει απλώς ως «αξιοκρατικό» φύλλο συκής στο τσαλαπάτημα του δικαιώματος στη δουλειά ανθρώπων που βιώνουν (κάποτε ακραία) την εργασιακή ανασφάλεια της εποχής μας . ότι βασικός του στόχος είναι η όρθωση φραγμών και όχι η διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου . ότι αποτελεί, τέλος, ένα βασίλειο της αυθαιρεσίας, οργανωμένος από έναν μηχανισμό που δε δίνει λόγο σε κανέναν, δεν υπολογίζει στοιχειώδεις ψυχολογικές μας ανάγκες (για τις άλλες δεν τίθεται θέμα) και τελικά λειτουργεί ανεξέλεγκτα επειδή βρίσκεται στο απυρόβλητο, δεν υφίσταται δημόσια κριτική.
Και σκεφτόμαστε κιόλας ότι, αν καταργούνταν ο ΑΣΕΠ, θα περίσσευαν αρκετά χρήματα για να χρηματοδοτήσουν περισσότερους διορισμούς εκπαιδευτικών. Μιλάμε για ένα μικροποσό του ύψους των 4.500.000 ευρώ...
Είμαστε οργισμένοι, αλλά περιοριζόμαστε να τα λέμε όλα αυτά μεταξύ μας, να μουρμουρίζουμε στους φίλους μας και τους συγγενείς μας. Μήπως όμως πρέπει κάποια στιγμή να αφήσουμε την απλή γκρίνια και να δούμε συλλογικά τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσει (ή έστω να βελτιωθεί) αυτή η κατάσταση;
Ένα πρώτο βήμα μπορεί να είναι η συγκεκριμένη κριτική των όρων με τους οποίους γίνεται ο διαγωνισμός. Ας βρεθούμε μεταξύ μας για να τα βάλουμε κάτω αναλυτικά και να τα μεταφέρουμε εκεί που πρέπει. Ένα απαραίτητο επόμενο βήμα είναι, κατά τη γνώμη μας, να σκεφτούμε με τι μπορεί να αντικατασταθεί. Το μοντέλο της Κύπρου πχ δεν είναι καθόλου κακό: επετηρίδα, και όταν έρθει η σειρά σου κάνεις για 6 μήνες ή 1 χρόνο παιδαγωγικά σεμινάρια –και κυρίως: πρακτικά προσανατολισμένα και όχι μόνο θεωρίες.
Να κάνουμε προτάσεις, να διεκδικήσουμε αιτήματα. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει να βρίσκεται ο ΑΣΕΠ εκτός δημόσιας κριτικής. Αφορά 72.000 ανθρώπους και τις οικογένειές τους. Ας κάνουμε κάτι. Καταθέστε ιδέες και διαθεσιμότητες, ας γνωριστούμε όσοι ενδιαφερόμαστε να προχωρήσουμε, ας συντονιστούμε. Επικοινωνήστε: nikospotam@yahoo.com.
Μυρσίνη Νταή - Νίκος Ποταμιάνος

Κρητική Επιθεώρηση (Ρέθυμνο), 31 Ιανουαρίου 2007
 
Copyright 2009 Π.Ε.Α.Ε.. Powered by Blogger Blogger Templates create by Deluxe Templates. WP by Masterplan