ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ’73…34 χρόνια μετά η εξέγερση είναι ακόμα δίκαιη!

Συμπληρώνονται φέτος 34 χρόνια από την εξέγερση του Νοέμβρη του’ 73 που κλόνισε τη χούντα των συνταγματαρχών. Ο τριήμερος αντιιμπεριαλιστικός εορτασμός είναι ο μόνος που αποτελεί «θεσμό» στην Ευρώπη και ήταν πάντα η αφορμή για προβληματισμό, μαζική δράση, κινητοποίηση των λαϊκών μαζών.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η επέτειος του Πολυτεχνείου γίνεται αφορμή για εορτασμούς από διάφορες πλευρές: τα επίσημα κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ήταν μια εξέγερση των νέων που ζητούσε απλά και αόριστα μια δημοκρατία απέναντι σε μια δικτατορία που κάποιος το ίδιο απλά και αόριστα επέβαλε, άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρωτοστάτησαν , άλλοι δε την αποκηρύσσουν νοσταλγώντας την επταετία. Η εξέγερση, όμως, δεν ήταν τίποτα άλλο από μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση, γνήσια απόγονος του ΕΑΜικού κινήματος και των μετεμφυλιακών λαϊκών αγώνων. Τα γεγονότα του Νοέμβρη, όπως και της εξέγερσης της Νομικής το Φλεβάρη , αλλά και γενικότερα τα γεγονότα της αντιδικτατορικής αντίστασης δεν έλαβαν χώρα σε « κενό χρόνου». Το εργατικό και το φοιτητικό κίνημα παρά την άγρια καταστολή διαρκώς αναπτύσσονταν και κορυφώνονται με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ συνεχίζονται και μετά το Νοέμβρη, συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.
Στη σημερινή Ελλάδα , ΜΜΕ και κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Μεταπολίτευση τέλειωσε, όπως στη Δύση είχαν προβλέψει ότι η Ιστορία τέλειωσε. Οι αγώνες των φοιτητών και των εργαζόμενων, όμως, αποδεικνύουν καθημερινά το αντίθετο. Το αίτημα για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ.
Ψωμί ζητάμε διεκδικώντας μόνιμη σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς. Ψωμί ζητάμε όταν εναντιωνόμαστε στην ελαστική ή τη μαύρη εργασία, όταν προασπιζόμαστε τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Παιδεία απαιτούμε διεκδικώντας την κατάργηση ταξικών, εξεταστικών και οικονομικών φραγμών στην εκπαίδευση, αγωνιζόμενοι για την κατοχύρωση της εκπαίδευσης σαν δημόσιο και δωρεάν αγαθό, που θα είναι προσιτό σε όλους τους νέους και τους εργαζόμενους.
Ελευθερία θέλουμε όταν εναντιωνόμαστε στην τρομολαγνεία, τους τρομονόμους, τις κάμερες, όταν διεκδικούμε τα τη διεύρυνση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων με την ανάπτυξη πολιτικών, αντιπολεμικών και αντιιμπεριαλιστικών κινημάτων.
Ο Νοέμβρης του ΄73 έδειξε ότι η εξέγερση είναι δίκαιη και εφικτή, ακόμα και όταν όλες οι ηγεσίες είναι έτοιμες να συνδιαλλαγούν με αυτούς που χτυπάνε τα δικαιώματα της πλατιάς πλειοψηφίας. Στο σημερινό σκηνικό της καλλιεργούμενης συναίνεσης και απάθειας ο δρόμος της εξέγερση είναι μοναδικός για όλους όσους οραματίζονται μια κοινωνία όπου το κριτήριο δε θα είναι το δικό τους εφικτό, αλλά το κοινωνικά αναγκαίο.

Χρυσούλα Παπαγεωργίου
Αδιόριστη εκπαιδευτικός