ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα

«Με τη ρύθμιση αυτή λύνεται οριστικά το πρόβλημα των μεγάλων προϋπηρεσιών» δήλωσε το Υπουργείο Παιδείας και έστησε χορό με τον Υπουργό μπροστά, τα Μ.Μ.Ε. από δίπλα και στο τέλος το Δ.Σ. της ΠΕΑ που φαίνεται να μην ξέρει και τόσο καλά τα βήματα.
Η νέα ρύθμιση μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να χαρακτηριστεί από τον κόσμο της εκπαίδευσης και ως τίποτα άλλο. Ορίζει ως απαραίτητη προϋπόθεση την επιτυχία στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και μάλιστα δε διευκρινίζει αν απαραίτητη θεωρείται η επιτυχία στον τελευταίο ΑΣΕΠ ή σε οποιαδήποτε διαγωνισμό. Με αυτό τον τρόπο συνεχίζει την παράλογη τακτική του να θεωρεί τους εκπαιδευτικούς ικανούς να δουλεύουν με σχέσεις ελαστικής εργασίας (ωρομισθία, αναπλήρωση), αλλά ανίκανους να είναι μόνιμοι αν δεν περάσουν την τουλάχιστον εξευτελιστική διαδικασία του ΑΣΕΠ. Κοροϊδεύει ανθρώπους που έχουν «οργώσει» τη χώρα κάνοντας ώρες στο δημόσιο σχολείο, πολλές φορές απλήρωτοι, και τους ζητά να δώσουν ΑΣΕΠ.
«Διορισμό χιλιάδων αναπληρωτών» βροντοφωνάζουν τα ΜΜΕ, για να μας πείσουν για το καλό ΥΠΕΠΘ. Μα πώς είναι δυνατό να πιστέψει κανείς ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει όταν η συζήτηση για την αύξηση των διορισμών έχει παγώσει εδώ και χρόνια. Το μόνο που συμβαίνει είναι τις ίδιες, ελάχιστες θέσεις να τις μοιράζει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Τι καταφέρνει; Κάτι πολύ σημαντικό για το ίδιο το ΥΠΕΠΘ. Η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» φάνηκε πολλές φορές στην ιστορία αποτελεσματική και το ίδιο γίνεται και τώρα. Για άλλη μια φορά δημιουργεί κατηγορίες εκπαιδευτικών- με προϋπηρεσία, με προϋπηρεσία και ΑΣΕΠ, μόνο με ΑΣΕΠ- προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τους εκπαιδευτικούς και δημιουργώντας εσωτερικές έριδες για το ποιος είναι «δίκαιο» να είναι μόνιμος και ποιος όχι. Οι παλιότεροι συνάδελφοι μέμφονται τους νεότερους που πιθανόν να είχαν περισσότερες πιθανότητες να διαβάσουν και να περάσουν στο διαγωνισμό και να πάρουν θέση μόνιμου, όταν εκείνοι χρόνια τώρα δουλεύουν ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές μέσα στο σχολείο, οι νεότεροι μέμφονται τους παλιότερους που μέσω της προϋπηρεσίας μπορούσαν να διοριστούν ως μόνιμοι πιο εύκολα κ.ο.κ. Το πρόβλημα, όμως, συνεχίζει να υπάρχει και λέγεται αδιοριστία. Το Υπουργείο συνεχίζει να μας κοροϊδεύει και ενώ όλοι έχουμε πτυχίο που μας δίνει το επαγγελματικό δικαίωμα να είμαστε καθηγητές στο δημόσιο σχολείο παραιτείται των ευθυνών του και μεταθέτει το πρόβλημα σε εμάς.
Από την άλλη ο φορέας και συνομιλητής του ΥΠΕΠΘ – το Δ.Σ. της ΠΕΑ – εδώ και καιρό φαίνεται να σιωπά. Εδώ και χρόνια αποπροσανατόλιζε τους συναδέλφους τάζοντας την πολυπόθητη ρύθμιση, τριγυρνώντας στους διαδρόμους του ΥΠΕΠΘ και μαζεύοντας υποσχέσεις στη βάση των πολιτικών γνωριμιών, απαξιώνοντας κάθε συζήτηση με άλλους συλλόγους εκπαιδευτικών. Φάνηκε, όμως, πως η ιστορία αυτή έχει κοντά πόδια και τελικά αυτό που έγινε ήταν μια ρύθμιση που αφήνει τον κλάδο έκθετο και βολεύει προφανώς κάποιους εκλεκτούς.
Το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας οφείλει να σταθεί πολέμιο αυτής της ρύθμισης και συνολικά της πολιτικής που τόσα χρόνια κρατά όμηρους τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί το δημόσιο σχολείο στην παρακμή. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση πρέπει να δράσουμε ενωμένα και δυναμικά. Απαιτώντας άμεσα μόνιμους, μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο και κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας όλοι οι συνάδελφοι, μόνιμοι και αδιόριστοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι οφείλουμε το αμέσως επόμενο διάστημα να βρεθούμε, να κουβεντιάσουμε και να συντονίσουμε τον από κοινού αγώνα μας.