Σαν είδηση σε δελτίο ειδήσεων λίγο πριν τα κοσμικά ξεκίνησε η φετινή σχολική χρονιά. Και για να είμαστε πιο ακριβείς, φέτος πρόκειται για μια χρονιά σε εφεδρεία. Τα βιβλία περιττά, οι εκπαιδευτικοί περισσεύουν, τα λεφτά μας τρέχουν από τα μπατζάκια, τα σχολεία είναι πολλά…
Αρκετοί από εμάς που είμαστε εκτός σχολείου βουλιάζουμε στην κατάθλιψη. Δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρα διαδικασία από το να περνάς την ημέρα σου μπροστά από έναν υπολογιστή ή με το τηλέφωνο στο χέρι να περιμένεις ποιος θα το σηκώσει σε κάποιο γραφείο πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας, για να μάθεις τα κενά ή πότε και αν θα γίνουν οι επόμενες προσλήψεις. Βιώνοντας μια τέτοια κατάσταση αδυνατούμε να κουνηθούμε, να αντιδράσουμε. Πολλοί έχουμε υιοθετήσει μια καινούργια, αρκετά βολική για αυτούς που κρατούν την ρακέτα, μορφή αντίστασης μέσω διαδικτύου. Ώρες ατελείωτες μπροστά στον υπολογιστή, περιμένοντας την πρόσληψη, την επόμενη φάση αναπληρωτών, ασχολούμενοι με πικρόχολα σχόλια για αυτούς που προσλήφθηκαν σε κάθε κλάδο και για την αδικία που βιώνουμε.
Κάποιοι από εμάς που έχουμε χάσει από νωρίς την ελπίδα, έχουμε στρέψει τα βλέμματα αλλού. Μας ενοχλούν ακόμα και αυτοί που τη διατηρούν, βρίζουμε, φωνάζουμε και μετά το κλείσιμο δεν υπάρχει restart…
Όσοι πάλι είμαστε σε κάποια σχολική αίθουσα αισθανόμαστε υπερτυχεροί της χρονιάς κι ας πάει Νοέμβρης (κι αν) για τον πρώτο, μειωμένο μισθό. Ξεφυσάμε γιατί διασφαλίσαμε τη θεσούλα και για φέτος, ενώ αν δεν απειλούμαστε άμεσα από την αύξηση ωραρίου δεν τρέχουν και πολλά. Φωνάζουμε για την απεργία που δεν είναι διαρκείας (αλλά εμείς έχουμε έξοδα), που μάθαμε ότι ψηφίστηκε η τάδε απόφαση στη συνέλευση(εμείς πήγαμε;;;). για τον βρωμομόνιμο που δεν αγωνίζεται για εμάς (χωρίς εμάς;), για τον διπλανό που δεν καταλαβαίνει (εμείς τον καταλάβαμε;),
Τι ακριβώς περιμένουμε συνάδελφοι και συναδέλφισσες;
Δεν ξέρουμε ότι τα κενά στα σχολεία είναι χιλιάδες και οι εκπαιδευτικοί που χρειάζονται να τα καλύψουν δεν φτάνουν; Δεν γνωρίζουμε ότι το Υπουργείο αντιμετωπίζει την παιδεία γενικότερα σαν ένα λογιστικό νούμερο; Ότι για να πετύχει σε βάθος η εκμετάλλευση το πρώτο που πρέπει να διαλυθεί είναι η εκπαίδευση; Το παιδάκι στην τάξη που ακούει ότι ο μισθός του μπαμπά τελειώνει τη δεύτερη μέρα του μήνα και ότι η μαμά απολύθηκε δεν έχει τα ίδια μελαγχολικά μάτια με το δικό μου παιδί; Κι αν δεν έχω παιδιά τότε έχει τα ίδια μελαγχολικά μάτια με εμένα. Και τα ίδια μελαγχολικά μάτια με εμένα έχει και ο σκουπιδιάρης, έχει και ο φούρναρης, έχει και ο γιατρός, έχει και ο ναυτεργάτης, έχει και ο υπάλληλος γραφείου. Δεν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουμε. Χρειάζεται μόνο να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και έπειτα να κοιτάξουμε τον διπλανό στα μάτια. Και τότε μόνο η μελαγχολία θα γίνει οργή, η σπίθα θα γίνει φλόγα που θα κάνει στάχτη τα σχέδιά τους, το δάκρυ θα γίνει ποτάμι που θα πνίξει όσους μας κλέβουν τη ζωή. Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο…
Υπάρχουν σίγουρα λόγοι που είναι ικανοί να μας κρατήσουν σπίτι, να μας κάνουν να πάμε στη δουλειά στις 19 και στις 20 Οκτώβρη, να μας οδηγήσουν στο να περιμένουμε απλώς τους βαρβάρους. Υπάρχει, όμως, ΜΙΑ ΑΝΑΓΚΗ για να μας κάνει να βγούμε στο δρόμο. ΗΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Καμία απάντηση δε θα βρούμε στον καναπέ. Αρκετά κρυφτήκαμε πίσω από το δάχτυλο μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα, αν δεν κάνουμε κάτι να τα ανατρέψουμε. Είναι καιρός να αφήσουμε την αντίσταση με προσομοιωτές. Είναι καιρός να αρχίσουμε να μιλάμε και να δρούμε άμεσα για τα ζητήματα που αφορούν όχι μόνο το κλάδο μας, αλλά όλους. Γιατί η αδράνεια, η άβουλη, παθητική στάση στην κοινωνία του σχολείου, μεταφράζεται σε μια πειθήνια και παθητική μελλοντική κοινωνία.
Στις 19 και 20 Οκτώβρη πρέπει να βγούμε στον δρόμο μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές, τους γονείς, κάθε εργαζόμενο και άνεργο. Και όχι μόνο στις 19 και στις 20, αλλά και στις 21, στις 22, στις 23… Να ξανακερδίσουμε ό,τι αφήσαμε να μας κλέψουν. Στο κάτω κάτω, ρε γαμώτο, πρόκειται για τη ζωή μας.
Κλημεντίδη Φώφη, αδιόριστη εκπαιδευτικός, αναπληρώτρια στην ειδική αγωγή
Παπαδημητρίου Βασίλης, αδιόριστος εκπαιδευτικός, αναπληρωτής στην ειδική αγωγή
Παπαγεωργίου Χρυσούλα, αδιόριστη εκπαιδευτικός
+copy.jpg)
