Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Θεατρολόγων

Κουμουνδούρου 25, 104 37 Αθήνα
τηλ. και φαξ 210 - 5229990
www.pesyth.gr, info@pesyth.gr



Αθήνα, 15-5-2008.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας των θεατρολόγων πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 12 Μαΐου 2008 και ώρα 12:00 έξω από το κτήριο του Υπουργείου Παιδείας στο Μαρούσι, με κύρια αιτήματα: την αναβάθμιση του μαθήματος του θεάτρου και της θεατρικής αγωγής καθώς και μαζικούς διορισμούς στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση: τουλάχιστον ένας θεατρολόγος ανά σχολική μονάδα.
Η κινητοποίηση οργανώθηκε από τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Θεατρολόγων. Στηρίζοντας την παραπάνω πρωτοβουλία, συμμετείχαν στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ο Σύλλογος Αποφοίτων Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πατρών και ο Σύλλογος φοιτητών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, στο πλαίσιο της κινητοποίησης των θεατρολόγων, συνδιοργανώθηκε από τους Συλλόγους Αποφοίτων και Φοιτητών του Τμήματος Θεάτρου Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αντίστοιχη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης (τα αιτήματα του κλάδου εκτέθηκαν σε υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου).
Στον αγώνα των θεατρολόγων συμπαραστάθηκαν η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδος, η Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών καθώς και τοπικοί Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας, ενώ στη συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας παρευρέθη προς ενίσχυσή της και το μέλος του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. κ. Σκαρτσίλας.
Κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε, έπειτα βέβαια από πιέσεις, συνάντηση αντιπροσωπείας των διαδηλωτών (αποτελούμενης από μέλη του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων, εκπρόσωπο των Φοιτητών και το μέλος του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. που ήταν παρόν στη συγκέντρωση) και του Ειδικού Γραμματέα του ΥΠ.Ε.Π.Θ. κ. Γούση, στον οποίον εκτέθηκαν οι πάγιες θέσεις και διεκδικήσεις των θεατρολόγων, οι οποίες κατατέθηκαν και στο πρωτόκολλο του Υπουργού Παιδείας.
Οι θεατρολόγοι επεσήμαναν την υποβάθμιση της θεατρικής παιδείας των μαθητών έως και σήμερα και για μια ακόμη φορά τονίστηκε πως είκοσι σχεδόν χρόνια μετά την ίδρυση του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αθήνας και τη σταδιακή λειτουργία αντίστοιχων τμημάτων σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ναύπλιο, η κατάσταση των αποφοίτων θεατρολόγων παραμένει απογοητευτική, παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις των εκάστοτε επικεφαλής του ΥΠ.Ε.Π.Θ. Οι θεατρολόγοι αντιμετωπίζουν έντονα το φάσμα της ανεργίας, της ετεροαπασχόλησης και, στην καλύτερη περίπτωση, της υποαπασχόλησης στον εκπαιδευτικό τομέα.
Ζητήθηκε ο άμεσος και μαζικός διορισμός Θεατρολόγων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και η σαφής δέσμευση για χρονοδιάγραμμα σχετικά με την ένταξή τους στα σχολεία, παράλληλα με την ουσιαστική αναβάθμιση των μαθημάτων του θεάτρου και της θεατρικής αγωγής.

Η ανταπόκριση του Ειδικού Γραμματέα ήταν, δυστυχώς, απογοητευτική: Περιορίστηκε σε γενικόλογες υποσχέσεις για ένταξη του κλάδου ΠΕ 32 Θεατρικών Σπουδών στον επικείμενο διαγωνισμό του Α.Σ.Ε.Π., χωρίς διευκρινίσεις, και σε μια άρνηση για οποιαδήποτε δέσμευση σχετικά με την ικανοποίηση των πάγιων αιτημάτων μας. Παράλληλα, προσπάθησε, υπερασπιζόμενος την αντεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική, να μεταθέσει τις ευθύνες της ηγεσίας του Υπουργείου σε υπηρεσιακούς παράγοντες και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Σε μία αντίξοη για τον κόσμο της εκπαίδευσης εποχή, όπου στελέχη με αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα καταβαραθρώνονται στους αξιολογικούς πίνακες μέσω της διαδικασίας της συνέντευξης, όπου αριστουργήματα του παγκόσμιου δραματολογίου και των εικαστικών τεχνών χαρακτηρίζονται ως ακατάλληλα για ανηλίκους, όπου γονείς και εκπαιδευτικοί καταβάλλουν υπέρογκα ποσά στους εμπόρους του μορφωτικού αγαθού, για την εκπαίδευση των μαθητών και για την επιμόρφωση των ιδίων, όπου βάλλεται εν τέλει ο δημόσιος χαρακτήρας της Παιδείας, η στάση του Ειδικού Γραμματέα ήταν, δυστυχώς, η αναμενόμενη.
Όταν μάλιστα και σε επίπεδο αντιμετώπισης των εργαζομένων γενικότερα η πολιτική που ακολουθείται μόνο ως αντεργατική μπορεί να χαρακτηριστεί (υπονόμευση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, καθήλωση μισθών, «ευελιξία»- καταστρατήγηση ωραρίου, δυσμενής αναδιάρθρωση ασφαλιστικού συστήματος, αύξηση κόστους ζωής, μείωση ελεύθερου χρόνου, υποβάθμιση ποιότητας κοινωνικών παροχών), με αποτέλεσμα να δημιουργείται εκ των πραγμάτων ένα ασφυκτικό πλαίσιο για όλους μας, φυσικό επακόλουθο είναι η ωρομισθία να τείνει να γίνει καθεστώς τόσο στη Δευτεροβάθμια όσο και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, με τις γνωστές δυσμενείς συνθήκες για τον κόσμο της εκπαίδευσης γενικώς αλλά και ειδικότερα για τους θεατρολόγους.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική εμείς ανταπαντούμε με την κλιμάκωση του αγώνα μας γι’ αυτό που θεωρούμε αυτονόητο:

Δικαίωμα στην εργασία,
Δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση,
Αξιοποίηση των επιστημόνων - εκπαιδευτικών προς όφελος της κοινωνίας και όχι της αγοράς,

Διότι το Θέατρο στο Σχολείο
Είναι ανάγκη
Δεν είναι πολυτέλεια